Volgens de enquète van Motivaction wil de helft van de Nederlanders meer ondernemen met zijn buren, maar slechts 30% durft de eerste stap te zetten. En driekwart van de treinreizigers is nieuwsgierog naar wie er naast hem of haar zit, maar houdt zich stil. Moeilijk. Die ander leest misschien een boek, of luistert naar zijn mp3-speler. Of, nog erger, hij voert wel een gesprek, maar via zijn mobiele telefoon met iemand die niet eens aanwezig is. Bekenden zijn tegenwoordig overal en altijd op te bellen, dus waarom contact leggen met een onbekende?
Omdat het leuk is en het speelsheid in je leven brengt. Tevens raak je sociaal ingebed. Vroeger hadden we allemaal families om op terug te vallen, nu staan we snel alleen. Op professioneel vlak is het ook handig als je snel kennis kunt maken met onbekenden.
Het begint allemaal met contact zoeken en het eindigt met afscheid nemen. Zo eenvoudig is het. Maar er zijn nogal wat obstakels. Want hoe weet je bijvoorbeeld of iemand wel wil praten?
Non-verbale communicatie is belangrijker dan je denkt. Wees je bewust van je gesprekspartner. Hoe ver staat hij van je af? Hoe houdt hij oogcontact? Die nonverbale tekenen zijn overigens in elke cultuur verschillend. Onder Marokkanen en Turken is het juist onbeleefd om elkaar in de ogen aan te staren. Het verschilt zelfs per regio; op de Albert Cuyp kan je joviaal op de schouder worden geslagen, in Groningen doen de mensen een stapje terug als je hen alleen maar de weg vraagt.
Vertel jij eens; ben jij één van hen die graag wil, maar zich koest houdt, of ben je juist losser en praat jij gemakkelijk met een vreemde?